IN THE MOOD FOR LOVE
در حال و هوای عشق
سال ساخت: ۲۰۰۰
کارگردان: وونگ کار-وای
طراح لباس: ویلیام چانگ سوک-پینگ
وونگ کار-وای کارگردانی مؤلف است. او در موضوعاتی از جنس بیگانگی با زندگی شهری با تهرنگی از رمانتیسیسم تخصص دارد. «در حال و هوای عشق» عاشقانهی نافرجامی است که در دههی ۶۰ هنگکنگ میگذرد.
زیباییشناسی منحصربهفرد او به “Fashion Magazine Sensibility” معروف است و خود وونگ کار-وای غنای تصویری فیلمهایش را متأثر از عکاسی ریچارد اودون و هانری کارتیه برسون میداند. دستیافتن به این مرتبه از غنای تصویری، حاصل همکاری ادامهدار وونگ با مدیر و ادیتور هنریاش ویلیام چانک سوک-پینگ بود که طراحی لباس و تولید «در حال و هوای عشق» را بر عهده داشت. نتیجهی ادغام این دو نقش، انسجامیست که در بافت و texture بصری قیلم دیده میشود، به شکلی که نقش و نگار لباسها با عناصر دکوراتیو فیلم همچون کاغذ دیواری و پردهها در هم میآمیزند.
با این که مگی چانگ نقش اول زن را در فیلم را بازی میکند، اما لباس “Cheongsam” یا همان لباس ابریشمی چسبان با یقهی بلند و دامن چاکدار هم به اندازهی او نقش پررنگی در فضاسازی این فیلم کلاسیک-مدرن بر عهده دارد.
“Cheongsam” رابطهای قدیمی و عمیق با هویت فرهنگی هنگکنگ دارد. چونگسام در اوایل قرن ۲۰ به الگوی لباس مدرن و شهریِ زنان چین تبدیل شد. در دههی ۳۰، خیاطان ضمن این که در برش و تنخور لباس از مد اروپا پیروی میکردند، اما همچنان خصوصیات اصلی دیزاین چینی که شامل یقهی ایستاده و Frog Fastening* بود را در طراحی خود حفظ کردند. در فاصلهی دههی ۲۰ تا ۳۰، شانگهای یا «پاریس مشرق زمین» کانون مد و مرکز صنعت فیلم بود. در حالی که ستارههای سینما مثل لام چور چور به محبوب شدن چانگسام و دیده شدن آن در عرصهی جهانی به عنوان پیراهن «سنتی» چین کمک کردند، در خودِ چین این لباس به عنوان نماد وحدت ملی تبلیغ و ترویج میشد.
با آن که در چین مقررات مربوط به لباس تحت حکومت کمونیسم و بعدتر در انقلاب فرهنگی سختتر شد، اما چونگسام در هنگکنگ و در دههی ۱۹۵۰ به شکوفایی رسید، جایی که توسط خیاطان مهاجر از شانگهای و با دست دوخته میشد. این همنوایی فرهنگی الهام بخش وونگ کار-وای برای خلق اثری شد به مثابه عاشقانهای برای این سبک لباس. در دههی ۹۰ علاقهای دوباره نسبت به چونگسام در خاک اصلی چین و همزمان در غرب به وجود آمد.
مجموعهی تام فورد در کالکشن فصل پاییز/زمستان ۲۰۰۴ ایو سن لوران، از مجموعهی چینی ایو سن لوران در سال ۱۹۷۷ الهام گرفت. (همان سالی که عطر اُپیوم به بازار معرفی شد.) فورد با تلفیق عناصری از معماری پاگودا و رنگهای سلسلهی چینگ (در آن زمان رنگ زرد در انحصار خاندان امپراتور بود) با به کار گرفتن اشباحی پوشیده در پارچههای لوکس، سفری سریعالسیر در مسیر تاریخ چین ترتیب داد. مارک جیکوبز در لویی ویتون نیز در مجموعهی بهار/تابستان ۲۰۱۱ خود گریزی به «چینیگرایی» (Chinoiserie) زد و مجموعهاش را با چونگسامی امروزی افتتاح کرد.
مجموعهی «عشق ممنوعه» آتسوکو کودو نیز که در ۲۰۱۲ به نمایش گذاشته شد از «در حال و هوای عشق» الهام گرفته بود؛ چونگسامهایی از جنس لاتکس نیمهشفاف با تزئینات مختلف.
زیباییشنایی غنی و دلپذیر وونگ کار-وای مستقیماً الهامبخش طراحان مختلفی شد، از سیمون روشا گرفته تا عثمان یوسفزاده که «در حال و هوای عشق» را به عنوان منبع اصلی الهام خود ذکر میکند.
وونگ کار-وای در نمایشگاه تابستانی «چین:آن سوی آینه**» ۲۰۱۵ که در موزهی متروپولیتن نیویورک برگزار شد مدیر هنری بود. در این نمایشگاه به همراهی ویلیام چانک سوک-پینگ و اندرو بولتون (کیوریتور) روایتی از نفوذ «سینما و دیزاین چین» بر دنیای غرب را روایت کرد.
منبع:
THE FASHION OF FILM
AMBER BUTCHART
* Frog Fastening
بافتی تزئینی تشکیل شده از دکمه و حلقه که برای بستن جلوی لباس لباسهای آسیایی همچون چانگسام رواج داشتهاند.
* چینیگرایی یا شینوآزری (Chinoiserie) سبک زینتی متداول در اروپای سدههای ۱۷ و ۱۸ که از الگوها و نقشهای چینی پیروی میکرد. جنبش روکوکو باعث گسترش این سبک شد. تقلید آزاد از هنر چینی در بناها، ظروف و اسباب منزل از ویژگیهای چینیگرایی است. استفاده از اژدها، ققنوس و طاووس در الگوها از خصوصیات دیگر این سبک است که در قرون وسطی متداول بود. چینیگرایی در اوایل سده ۱۹ به آمریکا رفت.
** Through the Looking-Glass