تمام مجموعه لباس‌های «هیتو استایل» با این هدف طراحی می‌شوند که قابلیت چند کاربردی داشته باشند. همچنین با ترکیب لباس‌های هیتو، یک استایل چندمنظوره را خواهید داشت که می‌توانید بدون دغدغه‌ی این که کجا، چه لباسی بپوشید، در مکان‌ها و موقعیت‌های مختلف از یک ترکیب لباس استفاده کنید.
لباس‌های «اورسایز» فارغ از سایز بدن طراحی می‌شوند. برش‌های این لباس‌ها معمولا هندسی‌اند و بر اساس شکل و فرم بدن و برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های آن نیستند. این لباس‌ها معمولا گشاد و آزادند و رها بودن بدن در آن‌ها، ویژگی مهم اورسایز است. اورسایز تقریبا تاریخی صد ساله را طی کرده است و در دهه‌های هفتاد و هشتاد میلادی بود که توانست به عنوان یک سبک مستقل شناخته شود و در میان زنان و مردان طرفداران بسیاری پیدا کند.
سبک «مینیمال» از هنرهای تجسمی آغاز شد. از میان هنرمندان روسی به وجود آمد و در آمریکا شکل گرفت. مینیمالیست‌ها با از بین بردن فریبندگی تصویری به شکل‌ها و رنگ‌های خالص دست یافتند. آن‌ها ساده‌گرایی را دنبال می‌کردند. مشهورترین جمله در باب مینیمال را لودویگ میس فن در روهه گفته است: « کمتر، بیشتر است.» با جای‌گذاری این جمله در هر کجا و همیشه می‌توان متوجه شد که یک اثر مینیمال است یا خیر.
لباس‌های مفهوم‌گرا عموماً از فرم بدن پیروی نمی‌کنند. طراحی آن‌ها متقارن نیست. روی پارچه‌ها نیز به عمد پارگی ایجاد می‌شود. این ناتمام بودن یکی از ایده‌های مهم ساختارشکنان است. آن‌ها سؤالی ایجاد کردند: چرا محصول نهایی باید به اتمام برسد؟
لباس‌های هیتو ساده و آزادند. این خصوصیت باعث می‌شود که حتی پس از یک روز طولانی کاری درون لباس‌های هیتو احساس راحتی کنید، بدون این‌که فکر کنید می‌خواهید از آن‌ها خلاص شوید.
فیلم مودیلیانی روایت زندگی آمادئو مودیلیانی نقاش قرن بیستم را به تصویر می‌کشد. به جنون و عشق او در زندگی و هنرش می‌پردازد. همچنین نگاهی به رابطه‌ی پرتنش و رقابت میان پابلو پیکاسو و مودیلیانی دارد. آمادئو نقاشی دائم‌الخمر و فقیر بود که نقاشی‌هایش فروش نمی‌رفتند و تا زمان مرگ در فقر زیست.
دهه‌ی ۱۹۷۰ اغلب با عنوان «دهه‌ای که سبک فراموشش کرد» مورد انتقاد و تمسخر قرار می‌گیرد، دوران مد پلورالیستی (کثرت‌گرایانه) و «از هر دری سخنی». در این دوره آشوب‌های اجتماعی و بی‌ثباتی اقتصادی باعث ایجاد شکلی از روان‌گسیختگی در عرصه‌ی مد و لباس شد. سبک‌هایی ناهمگون هم‌چون رمانتی‌سیسم نوستالژیک، دیسکو، گلام، پوشش اسپرت، پانک و جنبش‌هایی نظیر «مشکی زیباست» (Black is Beautiful) و «آزادی زنان» برجسته شد تا دهه‌ای خلق شود که شتاب‌زده، جسورانه، جوان‌پسند و پرشور بود. در چنین ملغمه‌ای، به شکلی بی‌صدا و خاموش، صنعت مد به سبک‌های شیک و برازنده، کارآمد، معقول و باکیفیت پوشش کلاسیک بازگشت.
«وال» پارچه‌ای ظریف از الیاف طبیعی‌ست که از گیاه پنبه بافته می‌شود. این پارچه بسیار نازک، سبک، و خنک است. به همین نسبت نیز دوام و استحکام کمتری داشته و حین مصرف به مراقبت بیشتری نیاز دارد. درصد پنبه در والِ مرغوب بالاتر است، بنابراین خنک‌تر است، لیز نیست، الکتریسیته‌ی ساکن را در خود نگاه نمی‌دارد و به بدن نمی‌چسبد، و دانه‌های پنبه بعد از چند بار مصرف در سطح پارچه قابل مشاهده است.
لیننِ مرغوب ترکیبی از کتان و ویسکوز، و لینن نامرغوب ترکیبی از کتان و پلی‌استر است. هر چه درصد کتان بیشتر باشد، کیفیت لینن مرغوب‌تر است، بیشتر چروک می‌شود، و دانه‌های کتان و بافت اسلب در سطح پارچه بیشتر دیده می‌شود. لینن‌ای که درصد پلی‌استر بیشتری داشته باشد (لینن با الیاف مصنوعی)، کیفیت پایین‌تری دارد، صاف و یک‌دست است، کمتر چروک می‌شود، اسلب کمتری دارد و دانه‌های کتان در سطح پارچه کمتر به چشم می‌خورد.
