ایسی میاکه، طراح مد مشهور، در سال ۱۹۳۸ در شهر هیروشیما واقع در قسمت جنوبی کشور ژاپن متولد شد. در سال ۱۹۶۵ از دانشگاه هنر تاما در توکیو در رشته طراحی گرافیک فارغ‌التحصیل شد. پس از فارغ‌التحصیلی، ایسی میاکه به شهر پاریس نقل مکان کرد؛ دقیقاً سه ماه بعد از این‌که کنزو تاکادا طراح مد مشهور ژاپنی به قصد کسب موفقیت به این شهر رفته بود. میاکه و کنزو در شهر توکیو یکدیگر را می‌شناختند و در شهر پاریس نیز با هم در یک مدرسه خیاطی و طراحی لباس درس خوانده بودند. در سال ۱۹۶۶ ایسی میاکه به عنوان شاگرد، نزد استاد بزرگ فرانسوی «گای لاروش» مشغول به کار شد و دو سال بعد نیز در برند محبوب ژیوانشی فعالیت خود را آغاز کرد.
پس از آن ایسی میاکه به شهر نیویورک رفت تا قبل از بازگشت به شهر توکیو، با جفری بین، طراح و مد مشهور همکاری کند. همان‌جا و در سال ۱۹۷۰ بود که استودیوی طراحی میاکه را تأسیس کرد. یکی از دوستان میاکه در شهر نیویورک تعدادی از نمونه‌های طراحی او را به مجله ووگ و یک فروشگاه بزرگ و مشهور به نام بلومینگدیل برد. ووگ و بلومینگدیل از کار او استقبال کردند و حتی بلومینگدیل آنقدر تحت تأثیر استعداد میاکه قرار گرفت که بخش کوچکی از فروشگاه را به دست او سپرد.
اولین کالکشن کوچک او در شهر نیویورک شامل تی‌شرت‌هایی بود با طرح‌های خالکوبی ژاپنی و کت‌هایی که به سبک ساشیکو گلدوزی شده بودند. ساشیکو یک روش خیاطی ژاپنی است که برای آراستن و ترمیم پارچه‌های استفاده‌شده در لباس مخصوص کارگران مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سال ۱۹۷۳، زمانی که لباس‌های آماده پوشیدن فرانسوی برای اولین بار به عنوان porter à prêt معرفی شدند، میاکه به شهر پاریس دعوت شد تا با طراحان جوان دیگری در یک نمایشگاه گروهی شرکت کند. دو سال بعد، او در شهر پاریس بوتیکی افتتاح کرد و به ارائه کالکشن‌های خود در این شهر ادامه داد. پس از آن ایسی میاکه به عنوان یکی از اعضای رسمی سازمان فرانسوی porter à prêt انتخاب شد.
حمایت از طراحان آوانگارد ژاپنی
ایسی میاکه حامی تمام طراحان مد آوانگارد در سراسر دنیا بود؛ به ویژه طراحانی که اهل کشور ژاپن بودند. او مدت‌ها قبل از دیگر طراحان ژاپنی در شهر پاریس در حال نمایش کارهای خود بود؛ با این حال، حضور او در این شهر با ظهور دو طراح تأثیرگذار دیگر بیش از پیش به چشم آمد.
ایسی میاکه با لقب پدر و بنیان‌گذار ترندهای جدید در دنیای مد شناخته می‌شود. در سال ۱۹۸۱، دو طراح مد مشهور یعنی ری کاواکوبو و یوجی یاماموتو همراه با ایسی میاکه که در آن زمان بسیار محبوب شده بود، کالکشن لباس‌های خود را به نمایش گذاشتند. این سه نفر همراه با هم بسیار تأثیرگذار بودند و مکتبی جدید از طراحی آوانگارد به سبک ژاپنی را پایه‌گذاری کردند. این در حالی‌ست که آن‌ها هرگز قصد نداشتند خودشان را به این شکل طبقه‌بندی کنند. ایسی میاکه در مصاحبه‌ای می‌گوید: «در دهه هشتاد میلادی، طراحان لباس ژاپنی نوع جدیدی از خلاقیت را با خود در دنیای مد به ارمغان آوردند؛ آن‌ها چیزی را به وجود آوردند که اروپا آن را نداشت. احتمالاً این مسأله به اروپایی‌ها کمک کرد تا با ارزشی جدید رو به رو شوند.»
میاکه اولین کسی بود که قوانین مقدماتی طراحی لباس‌های مردانه را دوباره تعریف کرد. الگوهای لباس او از این جهت که ساختار متداول یک لباس را دگرگون می‌کردند، با سبک لباس‌های غربی بسیار متفاوت بودند. این لباس‌ها به قدری کاربردی و خلاقانه بودند که شما می‌توانستید به روش‌های متفاوتی آن‌ها را بپوشید و استایل‌های مختلفی خلق کنید.
به طور کلی و به لحاظ تاریخی، لباس‌های زنانه غربی به شکلی طراحی می‌شدند که خطوط بدن را در معرض دید قرار دهند؛ ایسی میاکه اما لباس‌های اورسایز و گشاد (مانند ژاکت‌ها و کت‌های بدون ساختار سنتی و دارای حداقل جزئیات یا بدون دکمه) را معرفی کرده است. لباس‌هایی که او طراحی می‌کند معمولاً بسیار ساده‌اند و سایزبندی آن‌ها به نوعی‌ست که هم خانم‌ها و هم آقایان می‌توانند آن‌ها را بپوشند.
میاکه نه تنها قوانین طراحی و دوخت لباس، بلکه مفهوم هنجارهای مد را نیز به چالش کشیده است. همه این‌ها در زمانی رخ داد که لباس‌های زنانه توسط اکثر طراحان سنتی غربی در جهت مخالف (به سمت تناسب دقیق‌تر با فرم بدن و داشتن استایل رسمی و متعلقات و جزئیات بیشتر) حرکت می‌کرد. دیدگاه آوانگارد طراحان لباس ژاپنی در مد، با مد متعارف غربی مخالف بود. همان‌طور که میاکه در سخنرانی خود در سال ۱۹۸۴، در انجمن ژاپن واقع در شهر سانفرانسیسکو آمریکا گفته است: «هدف من، تولید مثل مد غربی نبوده است. فقدان سنت غربی، دقیقاً همان چیزی بود که برای ایجاد مد مدرن و جهانی به آن نیاز داشتم.»
استفاده خلاقانه از انواع پارچه
ایسی میاکه بیشتر به خاطر استفاده خلاقانه از پارچه‌های اصیل و منحصر به فرد در لباس‌هایش شهرت دارد. او در این مورد با متخصص پارچه خود یعنی ماکیکو میناگاوا که مفسر تفکرات انتزاعی اوست مشورت می‌کند. میاکه همراه با میناگاوا و کارخانه‌های نساجی کشور ژاپن، در سال ۱۹۹۳ موفق‌ترین کالکشن تجاری خود به نام Pleats Please را به دنیا معرفی کرد.
طبق روش سنتی دوخت لباس‌های پلیسه و چین‌دار، چین‌ها قبل از برش دادن پارچه لباس به طور کامل فشرده می‌شوند؛ اما ایسی میاکه برعکس این کار را انجام داد؛ یعنی در ابتدا پارچه لباس را دو و نیم تا سه برابر سایز متعارف خود برش داد و سپس آن را مونتاژ کرد. پس از آن، پارچه لباس را تا کرد، اتو کشید و دوخت تا خطوط صاف کاملاً در جای خود باقی بمانند. در نهایت این لباس زیر یک پرس بین دو ورق کاغذ قرار گرفت و از داخل آن با چین‌های دائمی بیرون آمد.
او می‌گوید: «زمانی که من برای اولین بار در کشور ژاپن کار خود را در حوزه مد شروع کردم، مجبور شدم با علاقه بیش از حد مردم ژاپن به کالاهای خارجی و ایده‌های کلیشه‌ای در مورد این‌که یک لباس باید چه فرمی داشته باشد مقابله کنم.»
اوایل سال ۱۹۷۶، میاکه دنیای مد را با یک مفهوم جدید آشنا کرد: APiece-of-Cloth یا همان (A-POC). لباس‌هایی که بر طبق این ایده طراحی شده بودند، تنها با یک تکه پارچه دوخته می‌شدند و همان یک تکه پارچه قادر بود تمام بدن را به طور کامل بپوشاند. او در سال ۱۹۹۹ با استفاده از همین ایده، یک خط تولید لباس راه‌اندازی کرد.
لباس‌های سبک A-POC از یک تکه پارچه بلند تشکیل شده‌اند که هر کسی می‌تواند بدون اتلاف پارچه از آن استفاده کند. با استفاده از این روش، می‌توان لباس‌های بسیار متفاوتی را طراحی و تولید کرد. این مدل لباس‌ها با استفاده از ماشین بافندگی قدیمی کنترل‌شده توسط کامپیوتر دوخته شده و می‌توانند در تعداد بالا تولید شوند.
هدف ایسی میاکه از طراحی و تولید این مدل لباس‌ها این بود که با استفاده از تمام پارچه و مواد باقیمانده، ایجاد ضایعات را به حداقل میزان ممکن برساند. کسی که این لباس را خریداری می‌کند، می‌تواند به راحتی و با اندازه‌گیری، از داخل آن یک کلاه کوچک، دستکش، جوراب، دامن یا پیراهن برش بدهد. این لباس‌ها بسته به نحوه برش، ممکن است به صورت دو یا سه تکه تولید شود.
ایسی میاکه علاوه بر تولید لباس‌های یک تکه، چند ایده جدید دیگر نیز در طراحی لباس‌های برند خود به کار گرفته است. به عنوان مثال: روش‌های جدید در دوخت لباس، چسباندن تکه‌های لباس با استفاده از حرارت و برش پارچه با استفاده از اولترا ساوند. او در سال ۱۹۹۹ نمایشگاهی از این مدل لباس‌های خلاقانه خود با عنوان Making Things را در شهر پاریس برگزار کرد.
جایگاه ایسی میاکه در تاریخ مد
تاریخ دنیای مد بدون ذکر نام ایسی میاکه هرگز کامل نیست چرا که او سهم بزرگی در دنیای مد داشته است. او در سال ۱۹۹۹ از دنیای مد پاریس بازنشسته شد، دقیقاً زمانی که کنزو نیز تصمیم گرفت از برند خود کناره‌گیری کند. نام تجاری ایسی میاکه در حال حاضر توسط نائوکی تاکیزاوا مدیریت می‌شود. او از سال ۱۹۸۳ طراحی لباس‌های خط تولید Plantation Line و از سال ۱۹۹۳ طراحی لباس‌های مردانه این برند را بر عهده داشت. بسیاری از دستیاران قبلی ایسی میاکه همچنان در رونمایی کالکشن‌های شهر پاریس شرکت می‌کنند.
ایسی میاکه با شکستن قوانین سنتی مد غرب، سبک جدید و تعریف متفاوتی از زیبایی‌شناسی را به مردم دنیا معرفی کرد. این مسأله می‌توانست نه تنها علیه زیبایی‌شناسی غربی، بلکه ضد سیستم طبقه‌بندی متعارف مد باشد و برتری کشور فرانسه در این صنعت را زیر سؤال ببرد.
دیدگاه مدرن و منحصر به فرد ایسی میاکه مبنی بر این‌که «نقص، زیباست» بر دنیای مد امروزی نیز تأثیر مهمی گذاشته است. او از مرزهای مد فراتر رفت، تقارن و فرم متعارف لباس‌ها را تغییر داد و تمام تعاریف قبلی از «لباس» که در صنعت مد وجود داشتند را نابود کرد.
مفاهیم و ایده‌های او بدون شک منحصر به فرد و مختص خودش هستند، به خصوص زمانی که با قوانین تعیین‌شده توسط طراحان مشهور غربی از جمله کوکو شنل، کریستین دیور و ایو سن لورن مقایسه می‌شوند. در حقیقت، این ایسی میاکه بود که توانست زمینه را برای ظهور طراحان ژاپنی در دنیای مد فراهم کند.
