«لباس آماده» یا همان Ready to Wear که در زبان فرانسه به نام prêt-à-porter نیز شناخته می‌شود، اصطلاحی‌ست در صنعت مد و لباس که به معنای «لباس‌های تولیدشده در سایزهای استاندارد و در تعداد انبوه» است. این لباس‌ها برای شخص خاصی طراحی و دوخته نمی‌شوند. بیشتر لباس‌ها و اکسسوری که ما در طول زندگی خود تهیه می‌کنیم (چه از فروشگاه‌های لباس و چه به صورت آنلاین)، لباس‌های آماده پوشیدن هستند. برای مثال انواع سوییت‌شرت، لباس‌های جین، ژاکت بافتنی، کیف دستی، دامن پلیسه، لباس‌های طرح‌دار و … لباس‌های آماده پوشیدن هستند. در این یادداشت شما را با مفهوم «لباس آماده» بیشتر آشنا خواهیم کرد.
تاریخچه «لباس آماده» یا Ready to Wear
تا قبل از دهه ۱۸۰۰ میلادی، تقریباً تمام لباس‌های دنیای مد و فشن به صورت سفارشی طراحی و دوخته می‌شدند؛ یعنی افراد نزد یک خیاط حرفه‌ای می‌رفتند، این خیاط سایز بدن را اندازه می‌گرفت و برای او لباس اختصاصی می‌دوخت. سال‌ها بعد در طول جنگ ۱۸۱۲، دولت ایالات متحده آمریکا تولید انبوه لباس‌های نظامی را آغاز کرد و این لباس‌ها را به یکی از اولین لباس‌های آماده پوشیدن در تاریخ تبدیل کرد. پس از اتمام جنگ، مفهوم لباس‌های مردانه آماده پوشیدن همچنان باقی ماند و در پایان قرن، بیشتر مردان برای خرید لباس‌های خود به فروشگاه‌های بزرگ و خطوط تولید انبوه لباس دسترسی داشتند.
در آن زمان لباس‌های زنانه نسبت به لباس‌های مردانه بسیار پیچیده‌تر و دارای جزئیات منحصر به فردی بودند؛ به عنوان مثال کمر تنگ، مدل یقه و مدل آستین لباس‌ها با هم تفاوت داشتند. به همین دلیل تولید انبوه لباس‌های زنانه آماده پوشیدن عملاً غیرممکن بود. با این وجود، دهه ۱۹۰۰ میلادی توجه رسانه‌ها را به لباس‌های آماده پوشیدن در ایالات متحده آمریکا افزایش داد. این مسأله همراه با مشکلات اقتصادی آن دوران، باعث شد که لباس‌های آماده پوشیدن بسیار محبوب‌تر و کاربردی‌تر از لباس‌های سفارشی به نظر برسند.
در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی، تفاوت بین لباس‌های آماده و لباس‌های اوت کوتور (اصطلاح اوت کوتور در دنیای مد و لباس به معنای مد سطح بالا، لباس‌های انحصاری و سفارشی‌ست) که توسط خانه‌های مد بزرگ ازجمله دیور یا شنل طراحی و تولید می‌شدند از بین رفت. این اتفاق زمانی رخ داد که در سال ۱۹۶۶ ایو سن لورن، طراح مد مشهور، اولین فروشگاه خود را در زمینه فروش لباس‌های آماده پوشیدن افتتاح کرد. این کار راه را برای دیگر طراحان لباس هموار کرد تا بتوانند علاوه بر لباس‌های انحصاری و سفارشی، لباس آماده نیز طراحی و تولید کنند.
کالکشن پوشاک آماده پوشیدن فندی پاییز 2020
تفاوت بین لباس آماده و لباس‌های لوکس (به اصطلاح اوت کوتور) چیست؟
لباس‌های اوت کوتور و لباس‌های آماده، در دنیای د دو سبک مختلف از لباس‌اند. لباس‌های آماده طبق جدول سایزبندی مشخص و در تعداد انبوه تولید می‌شوند. این لباس‌ها معمولاً پس از تولید، بدون نیاز به هیچگونه تغییر آماده خرید و پوشیدن هستند. این در حالی‌ست که لباس‌های اوت کوتور و سفارشی، به شکل اختصاصی و سفارشی بر طبق سلیقه و سایز و ویژگی‌های فرد سفارش‌دهنده طراحی و تولید می‌شوند. تقریباً تمام برندهای مشهور لباس از جمله گوچی، لاکروا، پرادا و دیور، علاوه بر خط تولید لباس‌های اوت کوتور، خط تولید لباس آماده نیز دارند. تفاوت‌های دیگر بین لباس‌های اوت کوتور و لباس‌های آماده عبارت‌اند از:
نحوه تولید لباس
تقریباً تمام مراحل طراحی و دوخت لباس‌های آماده به صورت خودکار و از پیش تعیین شده انجام می‌گیرد. این در حالی‌ست که لباس‌های اوت کوتور، معمولاً به صورت دستی طراحی و دوخته می‌شوند.
نحوه سایزبندی لباس
جدول سایزبندی لباس‌های آماده پوشیدن معمولاً شامل یک سری اندازه‌های مشخص است. به عنوان مثال، از سایز XXS تا سایز XXL. این جدول در حقیقت برای ساده‌سازی فرآیند تولید این لباس‌ها طراحی شده است؛ اما لباس‌های سفارشی بر اساس اندازه قسمت‌های مختلف بدن فرد دوخته می‌شوند و سایز مشخصی ندارند.
هزینه لباس
فرآیند طراحی و تولید لباس‌های آماده پوشیدن، به نسبت لباس‌های اوت کوتور هزینه کمتری دارد. به همین دلیل قیمت این مدل لباس‌ها ارزان‌تر است و همه افراد می‌توانند آن‌ها را تهیه کنند؛ اما لباس‌های اوت کوتور ممکن است چند برابر گران باشند. هزینه این مدل لباس‌ها معمولاً به جنس پارچه مورد استفاده و میزان زحمتی که طراح و خیاط برای طراحی و دوخت آن‌ها کشیده‌اند، تعیین می‌شود.
